Unia Europejska to nie tylko unia polityczna. To przede wszystkim unia gospodarcza, której głównymi podwalinami jest swoboda przepływu ludzi, kapitału i towaru i usług między państwami członkowskimi. W celu lepszego, pełniejszego zabezpieczenia pracowników krajów członkowskich przed groźbą łamania ich praw oraz w celu ustalenia priorytetów w ramach polityki zatrudnieniowej Unii Europejskiej, w 1997 roku powstała Europejska Strategia Zatrudnienia.
Wspólne cele polityki zatrudnienia mają na celu tworzenie lepszych i liczniejszych miejsc pracy w całej Unii Europejskiej. Źródeł europejskiej strategii zatrudnienia należy szukać w Traktacie Amsterdamskim, podpisanego w Luksemburgu w 1997 roku. Obecnie Strategia jest częścią większego dokumentu, pt. Europa 2020. Strategia została oparta na czterech filarach, do których zaliczono zatrudnialność, przedsiębiorczość, zdolność adaptacyjną pracowników i pracodawców oraz różność szans.
Zatrudnialność dotyczy wsparcia w postaci doradztwa zawodowego, ustawicznego kształcenia bezrobotnych czy organizowanie kursów i szkoleń podnoszących lub nadających nowe kwalifikacje zawodowe.Celem jest dawanie szansy osobom jej potrzebującym na zatrudnienie. Przedsiębiorczość z kolei przyniosła za sobą zmiany w zasadach zakładania własnej działalności gospodarczej. Miało to dać szansę obywatelom Unii na usamodzielnienie się, na stworzenie nowych miejsc pracy, na swobodę działania.
Zdolność adaptacyjna pracowników i pracodawców zakłada propagowanie elastycznych form zatrudnienia, nowoczesnych form zarządzania organizacją. To także działania podnoszące kwalifikacje własnych pracowników, które są niezbędne przy zmianach w przedsiębiorstwie wynikających ze zmian na rynku.
Równość szans jest natomiast niezwykle szerokim i pojemnym zadaniem stawianym przed krajami członkowskimi jest przestrzeganie zasady równości szans. Dotyczy ona zarówno wyrównywania szans na zatrudnienie osób z niepełnosprawnościami, ale także wyrównywania szans kobiet i mężczyzn, w tym wynagrodzenia za identyczną pracę.
Europejska Strategia zatrudnienia przeszła w 2003 roku „odświeżenie”, co poskutkowało nowymi celami polityki zatrudnieniowej. Pełne zatrudnienie , poprawa jakości i produktywności pracy oraz wzmocnienie spójności społecznej i integracji to nowe cele. Jednak, by tego było mało, przyjęto także 10 celów szczegółowych, w tym m.in. aktywne i prewencyjne działanie na rzecz bezrobotnych i biernych zawodowo, tworzenie miejsc pracy i przedsiębiorczość, mobilność na rynku pracy, równość szans kobiet i mężczyzn, wspieranie integracji i zwalczanie dyskryminacji osób znajdujących się w niekorzystnej sytuacji na rynku pracy.
Ocena realizacji zadań nałożonych na państwa członkowskie przez strategię jest corocznie oceniane przez Komisję Europejską we Wspólnym Raporcie Zatrudnieniowym.